Duur Zaam leven
Marije De Gans Photography
Mijn meest recente hersenspinsels, speciaal voor jou opgeschreven...
Duur Zaam leven
Ik merk dat ik er steeds meer moeite mee krijg.
De regels die ons vanuit de overheid worden opgelegd. Het aanschaffen van doodnormale dagelijkse spullen. Het meebewegen in besluiten om duurzamer te leven.
Volgens die overheid.
Want...
Zo nu en dan heb ik iets nieuws nodig. Nieuwe schoenen, nieuwe sokken. Een nieuwe wasmachine. Nieuwe blender. Nieuwe douchekop.
En ik baal van al dat kopen. Enorm!
Niet omdat ik niet wíl kopen. Maar omdat dat wát ik koop, binnen de kortste keren weer aan vervanging toe zal zijn. Ik begin er van te walgen om het zoveelste ‘binnen-de-kortste-keren-kapot-truitje’ met scheve naden aan te moeten schaffen met dat eeuwige label ‘made ergens in Azië’ en daaronder een gestikt zinnenboek met disclaimers in 27 talen.
Waarom moeten mijn spullen telkens de hele planeet over gezeuld worden? Spullen die ik niet eens telkens opnieuw wíl kopen? Maar die in het dagelijks leven wel nodig zijn?
Ik wil gewoon eerlijke spullen voor een eerlijke prijs
Spullen die niet morgen alweer kapot zijn. En zonder rotzooi. En dat geldt voor eigenlijk al mijn boodschappen. Voedsel, kleding en al het andere wat gewoon in het dagelijks leven nodig is.
Al jaren zoek ik meestal mijn toevlucht tot de kringloop. Oude meuk is aan mij prima besteed. Die ouderwetsche kwaliteit bevalt me prima.
Maar pas las ik dat ook die manier van kopen weer door overheidsbeleid wordt bedreigd. Want kringloopwinkels zijn The Place to Be om centen wit te wassen. Als ik Den Haag moet geloven.
Dus moeten al die winkels, met kwetsbaar personeel dikwijls, álle ingekomen spullen voortaan op naam en adres gaan registreren.
Hoe verzinnen ze dít nu weer?
Intussen lees ik in de krant dat de bioboer hier op de hoek 16 cent verdient aan eieren die voor 55 cent in de super liggen. Driemaal raden in wiens zak het tussengelegen bedrag verdwijnt. Dat is niet de vervoerder tussen die boer en de supermarkt, dat is een feit.
Tegelijk zie ik Albert Heijn trots verkondigen de plastic strips van de broodverpakking eindelijk eens te vervangen voor een milieubewuster sluitmechanisme. Bij wijze van genereuze geste naar ons getergde milieu.
Intussen ruziën politici over een heilig verklaarde stikstofkaart die over 7 jaar álle vervuiling uit onze Nederlandse lucht tot 0 gaat reduceren, als je bepaalde wetenschappelijke conclusies moet geloven. Daarvoor moet wel een groot deel van onze voedselproducenten de deuren sluiten, maar dát maakt niet zo veel uit.
Ik begrijp het allemaal niet meer
Ik geloof eerlijk gezegd dat ze helemaal niet willen verduurzamen. Die politici en bedrijven. Al hun mooie woorden ten spijt.
Al vanaf dat ik mijn kan heugen ben ik bezig mijn footprint op deez aard zo veel mogelijk te beperken. Omdat die klimaatproblemen nu bepaald niet pardoes als een onverwachte onweersbui uit de lucht komen vallen.
Dit wisten we toch al jááááren?
En nu ineens moeten boeren massaal onteigend worden, natuurgebieden omvergeshoveld, want importvogels sterven, en treinen stilgezet vanwege dassengraverij?
En daarom moeten hier in Groningen álle horizons volgeplakt worden met snoeihard gonzende windmolens? Met aan hun voeten tot nog verdere horizonten akkers vol blikkerende zonne-akkers? Terwijl de daken van opschietende fabrieken gewoon vol met bitumen worden geplakt?
Intussen krijgen we ook de opdracht om elektrisch te gaan rijden. Waar een land vol lithium voor nodig is om al dat toekomstig koetswerk op de weg te houden. En daarvoor willen groene politieke partijen nóg meer batterijen om al die in Groningen opgewekte stroom goed op te slaan.
Kom nou toch eens op zeg!
Zoek op Google maar eens op wat de effecten van de kwik en teer die bij het delven van dat lithium vrijkomen zijn op ons milieu. Het is een nieuw milieudrama in opkomst, waar we onze nazaten mee opzadelen.
En als je dan toch bezig bent, zoek dan ook maar even op in welk land dat lithium gedolven wordt….
Dat we onze aarde beter moeten verzorgen is een feit
Maar de manier waarop politiek en grootgeldverdieners nu met de zaken omgaan en de rekening daarvan achteloos presenteren aan Jan met de Pet én aan onze aarde, vind ik gewoon beschamenswaardig.
Al die bureaucratisch tot stand gekomen maatregelen worden alleen maar uitgevoerd omdat ze geld opleveren. Terwijl alle werkbare ideeën vanuit de praktijk stelselmatig worden afgewezen.
Als inwoner van Groningen geloof ik er niet meer in. Het gaat om geld verdienen en de eer opstrijken en anders niets.
De gasvelden hier gaan dicht en de windmolens verrijzen als konijnen uit de grond. Nergens in ons land ben ik zo veel van die dingen tegengekomen als rondom mijn eigen huis. En dan noem ik al die blikkerende glasakkers nog niet. Ja, stroom is nodig. maar dit wordt opnieuw zo buitenproportioneel voor 1 provincie. En al die lege daken blijven mij maar tegemoet grijnzen.
Waarom?
Er zijn zo ontiegelijk veel manieren om eenvoudiger en doeltreffender de problemen aan te pakken. En op een uitvoerbare, menselijke manier ook nog. Als we maar willen.
Waar een wil is, is een weg
Ik ben zo klaar met de huidige, totaal onrealistische ideeën van ministeries, die volgens mij slechts ingefluisterd worden door figuren die met hun portemonnee wijd open staan om grof geld te verdienen. Ten koste van alles wat ons lief is.
Wanneer gaan we nu eens echt normaal doen? En écht voor de aarde zorgen? En bekijken wat de werkelijke effecten van Haagse dictaten in den lande zijn? Want zo langzamerhand heb ik het vermoeden dat geen enkele bestuurder daar nog enig idee heeft van waar hij mee bezig is. Zolang ze de door computermodellen statistisch berekende doelen maar kunnen afvinken.
Laten we nu eens echt samen gaan zitten en afspreken op welke manieren we dit allemaal klaar kunnen spelen.
Maar...
….ik vrees dat dit weer een loos schrijfsel zal zijn dat in de algoritmes gaat verdwijnen. En ik blijf achter met mijn ontstane wantrouwen in ons bestuur.
Want, heel eerlijk, de afgelopen jaren heb ik onze overheid en grootverdieners heel weinig zien doen waarvan ik positief onder de indruk ben.
Ik heb het hiermee in elk geval van mij afgeschreven. En dat milieuvriendelijke leven regel ik zelf wel. Ik heb er tenslotte al ruim een halve eeuw ervaring mee…
De Gans