Wie is die Gans en wat doet zij?
Ik ben Marije De Gans (pseudoniem van Marije Sijbolts-Withaar), een Woord- en Beeldkunstenaar uit het noorden van Nederland. Geboren in Drenthe en tegenwoordig wonend op het Groninger platteland.
Na jarenlang tobben met overbelasting op mijn werk in het bedrijfsleven werd ik door mijn gezondheid gedwongen om mijn leven totaal anders in te richten. De ratrace van onze maatschappij bleek voor mij niet bij te houden.
Een jarenlange strijd over rechten, mijn gezondheid en bureaucratie brak aan. Nare jaren, die wel heel leerzaam waren.
Mijn levenslessen
Mijn levenslessen leerden mij dat wij mensen op dit moment verkeerde keuzes maken. In Nederland, maar ook daarbuiten. Vasthoudend geloof in geld en goederen, gecombineerd met een bizar gehalte aan zelfisme en maatschappelijke druk, maken de wereld steeds grimmiger.
Het is niet alleen de ratrace meer, het is ook een wedstrijd van podia opeisen en gelijk willen krijgen. Ongeacht of dat gelijk de waarheid is.
Spiritualiteit wordt weggepoetst door wetenschap. Cijfers en grafieken vormen de basis voor ingrijpende politieke en maatschappelijke keuzes. De ruimte voor nuance en persoonlijke benadering wordt steeds verder weggedrukt in een immens digitaal doolhof waarin chatbots, klanttevredenheidsenquêtes en smooth ogende marketingslogans de boventoon voeren, maar waar slechts zelden een oplossing geboden wordt.
Tegelijk zie ik steeds meer mensen afstand nemen van deze manier van samenleven.
Ik realiseer me dat we als mensheid nu volledig voorbij racen aan onze menselijke natuur. Met de nadruk op natuur. Want waar is die natuur eigenlijk gebleven?
Onder het mom van ‘klimaatbewust’ wordt onze aarde verwoest en cultuur en natuur bedreigd door de winning van ‘schone’ energie: windmolenparken, zonnepaneelweides voor de accu’s van ‘schoon’ elektrisch vervoer. En het winnen, of dumpen, van grond- of reststoffen voor tal van zaken die mensen denken niet te kunnen missen. Wat slechts een klein groepje rijken nóg rijker laat worden, maar de aarde en al haar overige bewoners in armoede achterlaat.
Wat doe ik?
Op mijn vorige website, Mooi Leven, by De Gans, probeerde ik de mooie kanten van het leven te belichten. Om mensen die vastliepen te helpen het geluk te vinden in de dagelijkse schoonheid van de dag. En om bewustzijn te creëren hoe het anders kon.
Maar naarmate de jaren verstreken, voelde ik mij hierbij niet langer thuis.
Ik wil de wereld van álle kanten belichten. Niet alleen het mooie, maar ook het tobben, zelfs het lelijke.
Het pakketje schroot met het versleten laagje chroom heeft zijn langste tijd gehad. Het is tijd voor realiteit. Positivisme is prima, maar de huidige oppervlakkige focus op alles wat alleen maar mooi moet wezen, daar wil ik niet aan bijdragen.
Deze nieuwe visie probeer ik tot uitdrukking te brengen in mijn fotografie en in de woorden die ik er vaak bij schrijf.
Sommige werkjes zijn bedoeld om van te genieten, om simpelweg mooi te vinden en er bij tot rust te komen. Andere werken laten de realiteit zien: de vergankelijkheid waarmee we allemaal onherroepelijk te maken krijgen. De vermoeidheid op gezichten, het stof op een augustusblad, een verwelkende bloem en de ijzige stilte van de winter…
Dit alles hoort bij het leven en nodigt ons uit tot verwondering. En tot leven, bovenal!
De realiteit is boeiend. En is lelijk nu echt lelijk?
Mijn boodschap is dat we ons moeten openstellen voor het leven in totaliteit. Niet alles wat moeilijk is in risicomodellen vatten, zo veel mogelijk wegdrukken en vermijden, wat op dit moment toch wel de heersende benadering is. Maar zo is het leven niet.
Er is altijd een balans tussen donker en licht. Zo eenvoudig laat de aarde dat al zien wanneer zij om haar as draait en de dag verglijdt in nacht…
De natuur en mijn werk
Mij onderdompelen in de natuur is voor mij dé manier om mij te laten te inspireren. Niet alleen houdt de natuur ons dagelijks een spiegel voor, zij geeft aan de meest eenvoudige zaken een diepere betekenis en voor de meest ingewikkelde een verklaring.
Het leven tot in de toppen beleven, de vergankelijkheid omarmen en beseffen dat alles maar tijdelijk is, dat is wat de natuur mij dagelijks toont. En dit is volgens mij precies wat onze samenleving opnieuw moet leren.
Ik hoop dat ik zo anderen handvatten kan bieden om dat te kunnen doen.
Verwonder je. Omarm het leven en leef het! Ik hoop je opnieuw te kunnen inspireren in deze hernieuwde vorm van De Gans.
Lieve groet van,
Marije De Gans
